بررسی میزان دستیابی دانشجویان پرستاری به اهداف آموزشی کارورزی بالینی

مقدمه: آموزش بالینی رکن اساسی در آموزش پرستاری است. دستیابی به اهداف بالینی در بخش­های ویژه در مراقبت از بیماران امری حیاتی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان دستیابی به اهداف بالینی بخش­های ویژه در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام گرفت.   روش­ ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 51 نفر از دانشجویان ترم هفتم درسال1392 انجام شد. نمونه­گیری به روش سرشماری و داده­ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات فردی و چک لیست­های خودارزیابی و آزمون آسکی گردآوری شد. داده­ها با استفاده از آزمون آماری t ، نمودار همبستگی پیرسون و از طریق نرم افزار آماری spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.   یافته­ ها: نتایج خودارزیابی نشان داد دستیابی به اهداف بالینی در بخش دیالیز مطلوب و در سی­سی­یو و آی­سی­یو متوسط بوده و بررسی آزمون آسکی نشان داد در بخش سی­سی­یو و آی­سی­یو پروسیجرهای تفسیر نوار قلب و ساکشن لوله تراشه متوسط، ماساژ قلب و اکسیژن­تراپی مطلوب و در بخش دیالیز انجام پروسیجرها مطلوب بوده است. آزمون آماری t بین نتایج خود ارزیابی و آزمون آسکی ارتباط معنی داری نشان نداد. نمودار همبستگی پیرسون بین میانگین معدل دانشجویان با نتایج آزمون آسکی ارتباط معنی­داری را نشان داد (007/0 > p ) اما بین میانگین معدل و خود ارزیابی ارتباطی یافت نشد. نتایج آزمون آسکی بهتر از خودارزیابی بود و آزمون آماری t اختلاف میانگین نمرات دو آزمون در دو گروه را معنی دار نشان داد . (002/0 >p) همچنین میانگین نمره دانشجویان دختر در آزمون آسکی بهتر از خودارزیابی بوده و آزمون آماری t اختلاف آنها را معنی دار نشان داد. (002/0 >p) اما میانگین نمره دانشجویان پسر در دو آزمون یکسان و اختلاف معنی­داری مشاهده نشد.   نتیجه­ گیری: در برخی مهارت­ها دسترسی به اهداف ضعیف بوده لذا بازبینی اهداف در انتهای هر ترم ضروری است. توجه به نتایج ارزیابی در برنامه­ریزی آموزشی موجب دسترسی به سطح بالاتری از مهارت­ها می­شود.